روزهای خاصی در تاریخ کشور باستانی و متمدن ایران وجود دارد که یادآورحکایت‌ها ووقایعی مهم و تأثیرگذار است به حدی که هیچ گاه در فراز و نشیب تاریخ فرا موش نشده و با گذشت زمان به افسانه ها و اسطوره ها ی جاودانه مبدل شده است ونمایان گرفرهنگ غنی و کهن ایرانیان است . نمونه بارز این جشن بزرگ نوروز است که گردش روزگار نتوانسته اندکی از ارزش و اعتبار آن بکاهد یکی شدن آغاز نوروز و فصل زیبای بهار و تجدید حیات طبیعت شکوه و جلوه خاصی به این عید بخشیده است.
گفته‌اند: خداوند در اولین روز از ماه فروردین کار خلقت انسان و سایر مخلوقات را به پایان رساند و آدمی برای سپاسگزاری و قدردانی از خداوند ونعمت‌های وی، به نیایش و شادمانی پرداخت.یکی دیگر از فلسفه‌های جشن نوروز را نزول فروهر‌های (Farvahar) (1) درگذشتگان به زمین در روز اول فروردین دانسته‌اند.
در اوستا آمده است که فروهرهای درگذشتگان پاک در اول فروردین برای احوالپرسی از اقوام خود به زمین می‌آیند و با دیدن مسرت و شادمانی بازماندگان ازاهورامزدا برای آنان طلب خیر و رحمت می‌کنند و بازماندگان پیش از آمدن فروهرها به نظافت و خانه‌تکانی منزل پرداخته و آماده پذیرایی از آنان می‌شوند و کلمه فروردین یعنی ماهی که متعلق به فروهران است.

ادامه مطلب