در طول دهه‌های پیشین، اوج رویای آمریکایی داشتن خانه‌ای بزرگ با آشپزخانه وسیع و چندین اتاق و استخر بود. خیلی از کمپانی‌های فیلم‌سازی نیز مطابق با همین رویا صحنه و دکوراسیون فیلم را طراحی و این آرزو را جهانی می‌کردند. پس از سقوط بازار مسکن در سال ۲۰۰۷، در امریکا و بخشی از اروپا چون اسپانیا، اما نوع دیگری از رویای املاک و مستغلات متولد شد. مردم دیگر خانه‌ای کوچک‌تر با محیط ساده‌تر و نگهداری راحت و کم‌هزینه‌تر را ترجیح می‌دادند. در آغاز سال ۲۰۰۸، با الهام از این سبک زندگی، نخستین موج ساخت خانه‌های کوچک به راه افتاد: خانه‌هایی کوچک با طراحی عالی در فضای بسیار فشرده که به‌ندرت بزرگ‌تر از ۱۲ مترمربع بودند. این خانه‌ها در اینستاگرام و در مجلات شیوه زندگی نیز جایگاه خود را یافتند. این ایده دو دسته مخاطب داشت؛ کسانی که طرفدار ساده زیستی بودند و گروه دوم قشر کم‌درآمد جامعه که مشکلات اقتصادی ناگهانی بی‌خانمان شدن آن‌ها و یا حداقل خطرش را به دنبال داشت. امروز، 10 اکتبر، در روز جهانی بی‌خانمان‌ها نگاهی انداخته‌ایم به چند نمونه موفق از این پروژه‌ها و البته با رویکردی راهکارگرا به این پدیده دردناک که در کشور خودمان نیز وجود دارد پرداخته‌ایم.